ساخت بررسی و تحلیل خطای زبان‌آموزان ایرانی در استفاده از جملات مجهول «被 » در زبان چینی

نوع مقاله : علمی پژوهشی(عادی)

نویسنده

گروه آموزشی زبان چینی دانشگاه علامه طباطبایی-ـ دانشکده ادبیات و زبانهای خارجی، تهران، ایران

چکیده

«جملات مجهول» الگویی مشترک در زبان‌های چینی و فارسی بوده و ساختار اصلی برای بیان مجهول در این دو زبان هستند. زبان‌های فارسی و چینی از لحاظ دستوری تفاوت‌ها و شباهت‌هایی دارند. یادگیری زبان چینی برای زبان‌آموزان ایرانی، با توجه به این تفاوت‌ها و شباهت‌ها، هم با سختی و هم آسانی همراه است. در مسیر یادگیری زبان، بروز خطا اجتناب‌ناپذیر است. اما بررسی خطاها به کاهش آنها کمک خواهد کرد. زبان‌آموزان ایرانی در مسیر یادگیری زبان چینی خطاهایی را مرتکب می‌شوند که بحث و تحقیق در مورد دلایل آنها از گام‌های مهم تحلیل خطاها بوده و دانستن علت آنها، کیفیت آموزش را به مراتب ارتقاء می‌بخشد. در این پژوهش ابتدا مقایسه دقیقی از ساختار جملات مجهول در زبان چینی و زبان فارسی ارائه گردیده و سپس به تفاوت‌ها و شباهت‌های این دو ساختار در دو زبان پرداخته شده است. در ادامه چگونگی استفاده جملات مجهول«被» در زبان چینی توسط زبان‌آموزان ایرانی از طریق پرسش‌نامه بررسی شده است. با تجزیه و تحلیل خطاهای زبان‌آموزان در پرسش‌نامه، مشخص گردید که دلایل بروز این خطاها عمدتاً سه عامل «انتقال اشتباه از زبان مادری»، «پیچیدگی دستور زبان چینی» و «استفاده از راهکار های اجتنابی» هستند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

A study of the errors of mandarin “Bei” sentences by Iranian language learners

نویسنده [English]

  • sara almasieh
Department of Chinese, Allameh Tabataba’i University, Tehran, Iran
چکیده [English]

Passive sentences are a common pattern in Persian and Chinese languages and it is a main form to express passive in these two languages. Persian and Chinese languages have grammatical differences and similarities that will make it easy or difficult for language learners to learn Chinese. Making errors are inevitable in language learning, but analysing the errors can help us reduce the amount of error.  Iranian language learners will make errors in the process of learning Chinese language. having discussion and research about the reasons of these errors is one of the important steps in analysing language learner’s errors. additionally analysing the errors and knowing the cause of them will increase the quality of language teaching. in this research, firstly a comparison of the structure of passive sentences in Chinese and Persian language is presented, secondly discussed the differences and similarities of these two structures in the two languages. and thirdly the use of passive sentences in Chinese by Iranian learners was investigated through a questionnaire and with an analysis of learner’s errors in the questionnaire, it is found that the reasons for these errors are “wrong translation from mother tongue”, “the complexity of Chinese grammar”, and “use of avoidance strategies”.

کلیدواژه‌ها [English]

  • error analysis
  • passive sentences
  • Iranian language learners
  • Chinese language
  • grammar
Anvari,H(2022).Persian Grammer1.Tehran.Fatemi Publication. (in Persian)
Anvari,H(2022).Persian Grammer2.Tehran.Fatemi Publication. (in Persian)
Bateni,M(1969).Descripption of the grammatical structure of the Persian language based on a general theory of language.Amir Kabir Publishing House. (in Persian)
Dabirmoghaddam,M(1989).Causative constructions in Persian.Iranian Journal of Linguistic.5(1),13-75. (in Persian)
Dabirmoghadddam,M(1985). Passive in Persian. Iranian Journal of Linguistic.2 (1),31-46. (in Persian)
Khayampour.A(1973).Persian Grammar. Tabriz. Tehran Bookstore publication. (in Persian)
Moyne,J.A.(1974).The So-Called Passive in Persian.Foundation of Language 12 (2): 249-267
Pakravan,H(2002).Special Observation toward passive in persian language. Journal of Social Sciences and Humanities,Shiraz Univeristy.18(1),35-52. (in Persian)
Vahedi Langaroudi,M(1988).Present indefinite constructions with “shodan” in Persian Language.Journal of Teaching Human Sciences 7,(75-101) (in Persian)
齐沪扬(2007).现代汉语,北京,商务印书馆。
洪心衡(1956).汉语语法问题研究,上海,新知识出版社。

邢福义 (1993).现代汉语,北京,高等教育出版社。
刘月华 、藩文娱 、故 韡 (2001).实用现代汉语语法.(增订本). 北京.商务印书馆。
程美珍、李 珠 (1997) .汉语病句辨析九百例.华语教学出版社。
黄伯荣、廖序东 (1999). 现代汉语. 北京.高等教育出版社。
吕叔湘 (2010). 现代汉语八百词. 北京.商务印书馆。
吕文华 (1994) . 对外汉语教学语法探索. 北京.语文出版社。
王建勤 (2011).第二语言习得研究. 北京.商务印书馆。
王力 (1943) .中国现代语法. 北京.商务印书馆。
曾延生 (1997). 汉语波斯语词典. 北京.商务印书馆。
周小兵 、 朱其智 、 邓小宁等 (2007).外国人学汉语语法偏误研究.北京语言大 学出版社。
朝阳(2006) 欧美学生“被”字句习得情况考察.北京语言大学硕士学位论文。