تطابق زمان دستوری در دامنهٔ آینده

نوع مقاله : علمی پژوهشی(عادی)

نویسندگان

1 استاد گروه زبانشناسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران

2 دانشجوی دکتری دانشگاه پیام نور تهران

3 استادیار، گروه زبانشناسی و زبانهای خارجی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

4 دانشیار، گروه زبانشناسی و زبانهای خارجی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

چکیده

چکیده: مطالعهٔ حاضر به بررسی ترتیب زمانی موقعیت‏ها در زبان فارسی می‏پردازد که با نام سنتی "تطابق زمان دستوری" شناخته می‏شود. در این راستا با به کارگیری چارچوب نظری دکلرک (۱۹۹۱ الف)، و معنی‏شناسی و کاربردشناسی حاصل از قوانین محاوره گریس (۱۹۷۵)، فرضیهٔ مناسبی برای پاسخ به سوالات تطابق فراهم می‏کنیم و نشان می‏دهیم که موقعیت جملهٔ پیرو در حالت بی‏نشان با زمان دستوری نسبی و در حالت نشاندار با زمان دستوری مطلق بیان می‏شود. بررسی روابط زمان دستوری در دامنهٔ آینده زوایای بیشتری از کاربرد نظریهٔ دکلرک را دربرمی‏گیرد، تقدم در این دامنه با صورت‏های فعلی گذشته یا ماضی نقلی، همزمانی با مضارع، و تاخر با آینده یا حال مایل به آینده نشان داده می‏شود که هر یک می‏تواند زمان جهت‏یابی مرکزی جدیدی بوده و زیردامنه‏ای را ایجاد کند. همچنین نشان می‏دهیم که همهٔ قواعد حاکم بر گسترش دامنه‏های زمان دستوری برای گسترش زیردامنه‏ها نیز به کار می‏روند. توان توضیحی تحلیل پیشنهادی علاوه بر نقل قول غیرمستقیم، در انواع دیگر جملات مرکب، حتی جملات سادهٔ پی‏در‏پی قابل رؤیت است.  

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Sequence of Tense in Future Domain

نویسندگان [English]

  • Ali Darzi 1
  • Akram Khoshdoni Farahani 2
  • Razyeh Mady Birqdar 3
  • Belqeyse Roshan 4
1 Professor of Linguistics Department, Faculty of Literature and Humanities Science, Tehran University.
2 Phd. Student, Payame noor University, Tehran
3 accistant
4 assistant
چکیده [English]

 

 

Abstract 

 

This study is some attempt to realize the temporal order or relations of situations in Persian what traditionally known as “Sequence of Tense” (SOT). Declerck's theory (1991a), together with particular Semantics and pragmatics coming from Grice's conversation Maxims, helps us to provide proper hypothesis to answer SOT questions. According  to the hypothesis, subclause situation is shown in unmarked case by relative tense and in marked case by absolute tense. Investigting tense relations in future domain involves more edges of the theory. Priority in this domain is shown with past or present perfect, simultaneity with present, and posteriority with future or futurish forms. Each of these tense forms can be central orientation time of a new domain and create a subdomain. All rules governing on extending tense domains are also used in extending subdomains. In addition to indirect speech, the explanatory force of this analysis is visible in the other kinds of complex sentences even independent ones which following each other

کلیدواژه‌ها [English]

  • Key words: absolute tense
  • relative tense
  • Priority
  • simultaneity
  • posteriority

مراجع

Brecht, R. D. ( 1974). Deixis in Embedded Structures. Foundations of Language, 11: 489_518.
Comrie, B. (1986). Tense in indirect speech. Folia Linguistica, 20: 265–296.
Declerck, R. (1990a). Tense, Time and Temporal focus. Journal of Literary Semantics, 21: 80 - 94.
Declerck, R. (1990b). Sequence of Tenses in English. Folia Linguistica, 24: 513 - 544.
Declerck, R. (1991a). Tense in English: Its Structure and Use in Discourse. London: Routledge.
Declerck, R. (1991b). A comprehensive Descriptive Grammar of English. Tokyo: kaitakusha.
Declerck, R. (1995). Is There a relative past tense in English? Lingua, 97: 1 - 36.
Declerck, R. and Ilse Depraetere, D.  (1995). The double system of tense forms referring to future time in English. Journal of Semantics, 12: 269 - 310.
Declerck, R. and Tanaka, K. (1996). Constraints on tense choice in reported speech. Studia Linguistica, 50 (3): 283 - 301.
Declerck, R. (1997). When- clause and Temporal Structure. Lodon: Routledge.
Declerck, R. (1999). Remarks on salkie and Reed's (1997) ' pragmatic hypothesis ' of tense in reported speech. English Language and Linguistics, 3 (1): 83 - 116.
Declerck, R. (2000). On how to interpret canonical conditionals in discourse. Journal of Literary Semantics, 29: 149 - 169.
Declerck, R. and Reed, S. (2000). The Semantics and pragmatics of ' unless '. English Language and Linguistics, 4: 205 - 241.
Declerck, R. and Reed, S. (2001). Conditionals: A Comprehensive Empirical Analysis. Berlin /  New York: Mouton de Gruyter.
Declerck, R. (2003). How to manipulate tenses to express a character's point of view. Journal of Literary Semantics, 32: 85 - 112.
Declerck, R. (2006). The Grammar of the English Verb Phrase. Vol.1: The Grammar of the English Tense System. Berlin / New York: Mouton de Gruyter.
Declerck, R. and Reed, S. (2006). Tense and Time in counterfactual conditionals. Belgian Journal of Linguistics, 20: 169 - 192.
Dinsmore, J. (1982). The Semantics Nature of Reichenbach's Tense System. Glossa ,16, 216-239.
Grice, P. (1975). Logic and Conversation. In: P. Cole & J.L. Morgan (eds) Syntax and Semantics, 3: Speech Acts. New York: Academic Press, 41-58.
Heny, F. (1982). Tense, Aspect and Time Adverbials: Part 2. Linguistics & Philosophy, 5: 109-154.
Lyons, J. (1977). Semantics. Cambridge: Cambridge University Press.
Riddle, E. (1978). Sequence of Tenses in English. PhD Dissertation, University of Illinois.
پژوهشهای زبانشناختی در زبانهای خارجی
دوره 7، شماره 2
بهمن 1396
صفحه 377-404

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار