- قرآن کریم، ترجمۀ بهاءالدین خرمشاهی، تهران: دوستان، چاپ پنجم، 1392.
- اکبری، عطیه (1390)، «تحلیل و بررسی گفتمان (دیالوگ)های قرآنی»، پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث، الهیات و معارف اسلامی، قم.
- الام، کر (1392)، نشانه‌شناسی تئاتر و درام، ترجمۀ فرزان سجودی، تهران: قطره، چاپ پنجم.
- البستانی، محمود (1371)، پژوهشی در جلوه‌های هنری داستان‌های قرآن، ترجمۀ محمدحسین جعفرزاده، مشهد: بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی.
- الخطیب، عبدالکریم (1975)، القصص القرآنی فی منطوفه و مفهومه، بیروت: دارالمعرفه.
- بولتن، مارجوری (1382)، کالبدشناسی درام، ترجمۀ رضا شیرمرز، تهران: قطره.
- بوهم، دیوید (1381)، دربارۀ دیالوگ، جمع‌آوری و تدوین لی نیکول، ترجمۀ علی حسین‌نژاد، تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی.
- پرونر، میشل (1385)، تحلیل متون نمایشی، ترجمۀ شهناز شاهین، تهران: قطره.
- پیامنی، بهناز (1391)، «رویکرد به‌ویژگی‌های گفتاری شخصیت در داستان‌های قرآن»، سراج منیر، دورۀ سوم، شمارۀ 6: صص 144-164.
- تبریز، نادیا (1391)، «گفتگوهای خدا با پیامبران و غیر پیامبران در قرآن»، پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث، الهیات، علامه طباطبایی.
- خراسانی، زهرا (1384)، نقش گفتگو در قصه‌های قرآنی، تهران: اسوه.
- زینی‌وند، تورج و حسین وحیددستجردی (1390)، «درآمدی توصیفی- تحلیلی بر شیوه‌های گفتوگو در قرآن کریم»، پژوهشهای اسلامی، سال پنجم، شمارۀ 7: صص 45-67.
- سپهری‌نیا، مریم (1388)، «تحلیلی از توحیدمحوری در گفتگوهای قرآن»، پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث، علوم انسانی، کاشان.
- شاددل، مرضیه (1392)، «تحلیل عنصر گفتگو در داستان‌های قرآنی با تکیه بر داستان‌های نوح (ع) و حضرت موسی (ع)»، پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد ادبیات، ادبیات و زبانهای خارجی، کاشان.
- شاکر، محمدکاظم و عطیه اکبری (1392)، «دیالوگ در قرآن: گونه‌ها و درون‌مایه‌ها»، کتاب قیم، سال سوم، شمارۀ 8: صص 27-49.
- صفری، حمزه (1378)، «گفت‌وگوی پیامبران با ملت‌ها در قرآن»، پایان‌نامۀ، کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث، آزاد اسلامی اراک.
- طاهری‌نیا، علی‌باقر و علی نظری و مریم بخشی (1389)، «تکلم و گفت‌وگوی حیوانات در قرآن کریم»، لسان مبین، دورۀ دوم، شمارۀ 1: صص 179-196.
- عثمان ضمره، معن محمود (2005)، «الحوار فی القرآن الکریم»، پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد ادبیات، النجاح الوطنیه، نابلس، فلسطین.
- فالر، راجر و رومن یاکوبسن و دیوید لاج (1369)، زبانشناسی و نقد ادبی، ترجمۀ حسین پاینده و مریم خوزان، تهران: نی.
- فضل‌ا...، سید محمدحسین (1389)، گفتوگو و تفاهم در قرآن کریم: روش‌ها، الگو‌ها و دستاوردهای گفتگو، ترجمۀ حسین میردامادی، تهران: هرمس، چاپ دوم.
- فنائیان، تاجبخش و مهدی فنائیان (1393)، «چگونگی کارکرد انواع گفتوگو در قرآن مجید با تأکید بر آیه 9 تا 37 سوره طه»، تئاتر، دوره -، شمارۀ 56: صص 121-144.
- فیستر، مانفرد (1387)، نظریه و تحلیل درام، ترجمۀ مهدی نصراله‌زاده، تهران: مینوی خرد.
- قاضی‌مرادی، حسن (1391)، شوق گفتوگو و گستردگی فرهنگ تک‌گویی در میان ایرانیان، تهران: دات.
- قطب، سید (1968)، التصویر الفنی فی القرآن، بیروت: دارالشروق.
- مکی، ابراهیم (1371)، شناخت عوامل نمایش، تهران: سروش.
- میرلوحی، سیده ریحانه (1383)، «گفتگو در قرآن کریم»، پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد زبان و ادبیات عرب، زبانهای خارجی، اصفهان.
- نوبل، ویلیام (1392)، راهنمای نگارش گفتگو، ترجمۀ عباس اکبری، تهران: سروش (انتشارات صدا و سیما)، چاپ چهارم.
- یول، جورج (1391)، کاربردشناسی زبان، ترجمۀ محمد عموزاده مهدیرجی و منوچهر توانگر، تهران: سمت، چاپ پنجم.
- Byron, Glennis (2003), Dramatic Monologue, New York: Routledge.
- Culpeper, Jonathan (2014), Language and Characterisation, people in plays and other texts, New York: Routledge.
- Herman, Vimala (1995), Dramatic Discourse: Dialogue as Interaction in Plays, London: Routledge.
- Mir, Mustansir (1992), “Dialogue in the Qur’an”, Religion & Literature, No.1: pp 1-22.
- Styan, J.L. (1988), The Dramatic Experience, London: University of Cambridge, 5th Edition.
)