Analyzing Iranian students’ common errors on Chinese existential sentences

Namayeshi, Tahereh

doi:10.22059/jflr.2023.359343.1038

Analyzing Iranian students’ common errors on Chinese existential sentences

Document Type : research article

Author

Tahereh Namayeshi

Department of Chinese Language and Literature, Faculty of Letters and Human Sciences, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran.

10.22059/jflr.2023.359343.1038

Abstract

Existential sentences in Chinese indicate the existence, appearance, or disappearance of objects or people at a specific location. Numerous research papers have been published on Chinese existential sentences, and many native speakers of various languages have surveyed the errors made by Chinese learners in their respective countries. However, there is a lack of research on Iranian students in this area, highlighting the need for investigation. This article primarily focuses on analyzing the common mistakes made by Persian speakers when using Chinese existential sentences. Five main types of Chinese existential sentences are selected for analysis: sentences with "是" (shì), sentences with "有" (yǒu), sentences with "在" (zài), sentences with "V+着" (zhe), and sentences with "V+了" (le). The analysis in this article is based on questionnaire survey results obtained from Iranian students studying in China, as well as the characteristics of Persian language structure and grammar. Using the Contrastive Analysis theory and Error Analysis, the collected data has been analyzed. The resulting errors are categorized into four main types: omission, addition, substitution, and transformation. Studying these errors not only aids Iranian learners of Chinese in their language acquisition process but also provides valuable insights to educators in selecting appropriate teaching methods and improving the organization of classes and training courses in this field.

Keywords

Main Subjects

مطالعات شناختی و آموزش زبان

References

ابوالحسنی چیمه، زهرا (۱۳۸۴). تشخیص حروف اضافه مرکب از گروه‌های حرف اضافه‌ای. مجله زبان شناسی، 39 (22)، 17-38.

استاجی، اعظم (1388). بررسی ممیزهای عدد در زبان فارسی. مجله تخصصی زبان شناسی و گویش‌های خراسان دانشکده ادبیات و علوم انسانی مشهد، 1(1)، 93-108.

انوری، حسن و احمدی گیوی، حسن (1401). دستور زبان فارسی 1. چاپ دهم. تهران: انتشارات فاطمی.

انوری، حسن و احمدی گیوی، حسن (1401). دستور زبان فارسی 2. چاپ دهم. تهران: انتشارات فاطمی.

پرویزی، پردیس (1398). تجزیه و تحلیل اشکالات رایج در یادگیری زبان اسپانیایی. مجله پژوهش‌های زبانشناختی در زبان‌های خارجی، 9(2)، 399-422.

جوربنیان، عارف؛ مدنی، داوود (1401). بررسی خطاهای پر بسامد استانبولی زبانان در یادگیری و کاربرد حروف اضافة زبان فارسی (مطالعه و تحلیل). نشریه مطالعات آموزش زبان فارسی، 7(12)، 283-318

رحیمیان، جلال (1378). وجه فعل در زبان فارسی امروز. مجله علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز، 14(28)، 41-52.

رضایی، والی (1391). بررسی نحوی و معنایی فعل‌های ایستا در زبان فارسی. مجله تخصصی زبان شناسی و گویش‌های خراسان دانشکده ادبیات و علوم انسانی مشهد، 4(7)، 23-38.

صادقی سهل آباد، زینب (1400). بازنمایی فرهنگ در فرآیند آموزش زبان خارجی از دیدگاه زبان شناسان روس. مجله پژوهش‌های زبانشناختی در زبان‌های خارجی، 11(2)، 296-310.

فرشیدورد، خسرو (1351). فعل بودن و تحول آن در زبان فارسی. مجله وحید، 7(106)، 780-789.

مهدی بیرقدار، راضیه؛ درزی، علی (1390). حذف حروف اضافه قبل از عناصر مکان‌نما. مجله شعر پژوهی (بوستان ادب) دانشگاه شیراز، 4(10)، 139-166.

Estaji. A. (2009). Verb Tenses in Modern Persian. Journal of Linguistics & Khorasan Dialects. 1(1), 93-108. (inPersian)

Anvari. H. (2022). Persian Grammar 1. Tehran. Fatemi Publication. (inPersian)

Anvari. H. (2022). Persian Grammar 2. Tehran. Fatemi Publication. (inPersian)

Rahimiyan. J. (1999). Journal of Social Sciences and Humanities of Shiraz University. 14(28), 41-52. (inPersian)

Rezaei. V. (2012). Syntactic and Semantic Analysis of Stative Verbs in Persian. Journal of Linguistics & Khorasan Dialects. 4(7), 23-38. (inPersian)

Farshidvard. Kh. (1972). The Verb "بودن" (to be) and its Transformation in Persian. Journal of Vahid. 7(106), 780-789. (inPersian)

Parvizi. P. (2019). Analysis of common mistakes in learning the Spanish Language. Journal of Foreign Language Research. 9(2), 399-422. (inPersian)

Abolhasani Chimeh. Z. (2005). Recognition of compound prepositions from prepositional groups. Iranian Journal of Linguistics. 39(22),17-3 (in persian)

Sadeghi Sahlabad. Z. (2021). Representation of culture in the process of teaching a foreign language from the point of view of Russian linguists. Journal of Foreign Language Research. 11(2), 296-310. (inPersian)

Joorbonyan. A; Madani. D. (2022). Investigation High-frequency Errors of Speakers in Learning and Using Prepositions of Persian Language (Study and Analysis). Journal of Persian Language Teaching Studies. 7(12), 283-318. (inPersian)

Beyraghdar. R; Darzi. A. (2011). Removing prepositions before the noun of locality. Journal of Poetry Studies (Boostan Adab). 4(10), 139-166. (inPersian)

曾延生（1997）汉语波斯语词典. 北京. 商务印书馆。

程华明（2007）汉语存现句及其英译研究，暨南大学硕士学位论文。

范芳莲（1963）存在句.中国语文. 第5期。

范晶媛（2011）韩国留学生汉语存现句偏误研究.中央民族大学硕士学位论文。

高霞（2006）对比分析理论与第二语言教学.楚雄师范学院学报，第3期。

贾真珠（2012）汉韩存现句比较研究. 扬州大学学位论文。

刘俊莉（2006）“是”字存在句的表义模式及量类型研究.武汉大学博士学位论文。

吕叔湘（1984）汉语语法论文集. 北京.商务印书馆。

吕叔湘（2010）现代汉语八百词. 北京.商务印书馆。

吕叔湘、丁声树（2012）现代汉语词典.北京. 商务印书馆。

裴氏秋琼（2012）越南学生习得汉语存现句的偏误分析.吉林大学硕士学位论文。

潘文（2003）现代汉语存现句研究.复旦大学博士学位论文。