The Impact of Form-focused with Translation Tasks, Form-focused without Translation Tasks, and Meaning-focused Tasks on L2 Vocabulary Learning

Document Type : research article

Authors

1 University of Neyshabur

2 Department of English, Quchan Branch, Isamic Azad University, Quchan, Iran

3 Department of English, Quchan Branch, Islamic Azad University, Quchan, Iran

Abstract

Research into translation has recently focused on incorporating findings from other disciplines into the field of translation studies. The present study, as an initial attempt in the context of Iran, set out to compare the effectiveness of form-focused instruction with translation, form-focused instruction without translation, and meaning-focused instruction on vocabulary retention and active recall. In so doing, a total of 79 male Iranian high school students from Quchan participated in this experimental study. For the purpose of this stufy they were divided into three educational classes where they a different treatment, in accordance with the experimental conditions. The results of the study showed that the students in the form-focused instruction with translation performed significantly better than the other students both on a vocabulary retention test, and on an active recall translation test. The findings of the study are discussed in light of attention theory and anvolvement laod hypothesis. Pedagogical implications are also explained.

Keywords


-         قرآن کریم، ترجمۀ بهاءالدین خرمشاهی، تهران: دوستان، چاپ پنجم، 1392.
-         اکبری، عطیه (1390)، «تحلیل و بررسی گفتمان (دیالوگ‌)های قرآنی»، پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث، الهیات و معارف اسلامی، قم.
-         الام، کر (1392)، نشانه‌شناسی تئاتر و درام، ترجمۀ فرزان سجودی، تهران: قطره، چاپ پنجم.
-         البستانی، محمود (1371)، پژوهشی در جلوه‌های هنری داستان‌های قرآن، ترجمۀ محمدحسین جعفرزاده، مشهد: بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی.
-         الخطیب، عبدالکریم (1975)، القصص القرآنی فی منطوفه و مفهومه، بیروت: دارالمعرفه.
-         بولتن، مارجوری (1382)، کالبدشناسی درام، ترجمۀ رضا شیرمرز، تهران: قطره.
-         بوهم، دیوید (1381)، دربارۀ دیالوگ، جمع‌آوری و تدوین لی نیکول، ترجمۀ علی حسین‌نژاد، تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی.
-         پرونر، میشل (1385)، تحلیل متون نمایشی، ترجمۀ شهناز شاهین، تهران: قطره.
-         پیامنی، بهناز (1391)، «رویکرد به‌ویژگی‌های گفتاری شخصیت در داستان‌‎های قرآن»، سراج منیر، دورۀ سوم، شمارۀ 6: صص 144-164.
-         تبریز، نادیا (1391)، «گفتگوهای خدا با پیامبران و غیر پیامبران در قرآن»، پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث، الهیات، علامه طباطبایی.
-         خراسانی، زهرا (1384)، نقش گفتگو در قصه‌های قرآنی، تهران: اسوه.
-         زینی‌وند، تورج و حسین وحیددستجردی (1390)، «درآمدی توصیفی- تحلیلی بر شیوه‌های گفت‌وگو در قرآن کریم»، پژوهش‌های اسلامی، سال پنجم، شمارۀ 7: صص 45-67.
-         سپهری‌نیا، مریم (1388)، «تحلیلی از توحیدمحوری در گفت‌گوهای قرآن»، پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث، علوم انسانی، کاشان.
-         شاددل، مرضیه (1392)، «تحلیل عنصر گفتگو در داستان‌های قرآنی با تکیه بر داستان‌های نوح (ع) و حضرت موسی (ع)»، پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد ادبیات، ادبیات و زبان‌های خارجی، کاشان.
-         شاکر، محمدکاظم و عطیه اکبری (1392)، «دیالوگ در قرآن: گونه‌ها و درون‌مایه‌ها»، کتاب قیم، سال سوم، شمارۀ 8: صص 27-49.
-         صفری، حمزه (1378)، «گفت‌وگوی پیامبران با ملت‌ها در قرآن»، پایان‌نامۀ، کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث، آزاد اسلامی اراک.
-         طاهری‌نیا، علی‌باقر و علی نظری و مریم بخشی (1389)، «تکلم و گفت‌وگوی حیوانات در قرآن کریم»، لسان مبین، دورۀ دوم، شمارۀ 1: صص 179-196.
-         عثمان ضمره، معن محمود (2005)، «الحوار فی القرآن الکریم»، پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد ادبیات، النجاح الوطنیه، نابلس، فلسطین.
-         فالر، راجر و رومن یاکوبسن و دیوید لاج (1369)، زبانشناسی و نقد ادبی، ترجمۀ حسین پاینده و مریم خوزان، تهران: نی.
-         فضل‌ا...، سید محمدحسین (1389)، گفت‌وگو و تفاهم در قرآن کریم: روش‌ها، الگو‌ها و دستاوردهای گفتگو، ترجمۀ حسین میردامادی، تهران: هرمس، چاپ دوم.
-         فنائیان، تاجبخش و مهدی فنائیان (1393)، «چگونگی کارکرد انواع گفت‌وگو در قرآن مجید با تأکید بر آیه 9 تا 37 سوره طه»، تئاتر، دوره -، شمارۀ 56: صص 121-144.
-         فیستر، مانفرد (1387)، نظریه و تحلیل درام، ترجمۀ مهدی نصراله‌زاده، تهران: مینوی خرد.
-         قاضی‌مرادی، حسن (1391)، شوق گفت‌و‌گو و گستردگی فرهنگ تک‌گویی در میان ایرانیان، تهران: دات.
-         قطب، سید (1968)، التصویر الفنی فی القرآن، بیروت: دارالشروق.
-         مکی، ابراهیم (1371)، شناخت عوامل نمایش، تهران: سروش.
-         میرلوحی، سیده ریحانه (1383)، «گفتگو در قرآن کریم»، پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد زبان و ادبیات عرب، زبان‌های خارجی، اصفهان.
-         نوبل، ویلیام (1392)، راهنمای نگارش گفتگو، ترجمۀ عباس اکبری، تهران: سروش (انتشارات صدا و سیما)، چاپ چهارم.
-         یول، جورج (1391)، کاربردشناسی زبان، ترجمۀ محمد عموزاده مهدیرجی و منوچهر توانگر، تهران: سمت، چاپ پنجم.
-          Byron, Glennis (2003), Dramatic Monologue, New York: Routledge.
-          Culpeper, Jonathan (2014), Language and Characterisation, people in plays and other texts, New York: Routledge.
-          Herman, Vimala (1995), Dramatic Discourse: Dialogue as Interaction in Plays, London: Routledge.
-          Mir, Mustansir (1992), “Dialogue in the Qur’an”, Religion & Literature, No.1: pp 1-22.
-          Styan, J.L. (1988), The Dramatic Experience, London: University of Cambridge, 5th Edition.