منابع و مآخذ
تقوی، محمد (1384). «زبان در زبان مولوی»، مجله‌ی دانشکده‌ی ادبیات و علوم انسانی، شماره‌ی چهارم، سال سی و هشتم،صص113-134.
تقوی، محمد (1376). حکایت‌های حیوانات در ادب فارسی، تهران: انتشارات روزنه.
چستین، کنت (1383). گسترش مهارت‌های آموزش زبان دوم، ترجمه محمود نورمحمدی، چاپ سوم، تهران: رهنما.
ذکاوتی قراگوزلو، علیرضا (1386). «بطن اول مثنوی، هنر داستان‌پردازی» مطالعات عرفانی، شماره‌ی پنجم. صص 54-69.
ریچاردز، جک‌سی و راجرز، تئودور (1386). رویکردها و روش‌ها در آموزش زبان، ترجمة علی بهرامی، چاپ دوم، تهران: رهنما.
زرین کوب، عبدالحسین (1366). بحر در کوزه، تهران: انتشارات علمی.
شوهانی، علیرضا (1382). «داستان‌پردازی و شخصیت‌پردازی مولوی در مثنوی معنوی» فصلنامه‌ی پژوهش‌های ادبی، شماره‌ی دوم. صص 91- 108.
صفرنواده خدیجه و مجید علی عسگری و نعمت الله موسی پور (1389). «تحلیل وآسیب‌شناسی محتوای کتب درسی زبان انگلیسی دوره متوسطه و ارزیابی آن با معیار رویکرد آموزش ارتباطی زبان». فصلنامه‌ی مطالعات برنامه‌ی درسی ایران، سال پنجم، شماره‌ی 17. صص 86-114.
ضیاء، تاج‌الدین (1389). «تحلیل تاریخی و روش‌شناختی آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبان‌ها». فصلنامة زبان و ادب پارسی، شمارة 45. صص 87-96.
صحرایی، رضامراد (1391). «چشم‌انداز آموزش زبان فارسی به غیرایرانیان از منظر برنامه‌ریزی درسی».پژوهش‌های زبان‌شناسی، سال چهارم، شماره اول. صص 97ـ113.
ضیاء حسینی، سیدمحمد (1385). اصول و نظریه‌های آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان. تهران: سخن.
قهرمان شیری (1386) «شناختی از داستان‌های مثنوی». کتاب ماه ادبیات، شماره‌ی 7، پیاپی 121. صص 28-42.
لارسن فریمن، دایان (1386). اصول و فنون آموزش زبان، ترجمة منصور فهیم و مستانه حقانی، چاپ سوم، تهران: رهنما.
لطافتی، رویا (1387). «ادبیات بستری مناسب برای آموزش زبان به زبان‌آموز ایرانی». پژوهش زبان‌های خارجی، شماره 46. صص 101-115.
لیتل وود، ویلیام (1376) مدخلی بر آموزش زبان به شیوة ارتباطی، ترجمه سارا میرزایی، گیلان: دانشگاه گیلان.
مارزلف،اولریش(1371).طبقه بندی قصه‌های ایرانی، ترجمه‌ی کیکاووس جهانداری،تهران:سروش.
معلمی، شیما و لطافتی، رؤیا (1389).«آموزش زبان به کمک قصه».نقد زبان و ادبیات خارجی، دوره دوم، شمارة 4. صص 1-13.
مولوی (1363). مثنوی معنوی؛ به تصحیح رینولد نیکلسن، چاپ سوم، تهران: انتشارات مولی.
میردهقان، مهین‌ناز، طاهرلو، فرنوش(1390).«تأثیر فرهنگ ایرانی در آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان». ادبیات پارسی معاصر، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سال اول شمارة دوم. صص 115ـ131.
ولک، رنه و آستین وارن (1382).نظریه‌ی ادبیات، ترجمه‌ی ضیاء موحد، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
Zarate, G,(1993) Représentation de l’étranger et didactique des langues, Paris, Crédif‐Hatier.
Keck, C &Kim, Y, (2014) pedagogical grammar, Philadelphia, John Benjamins publishing company.
Asher, J. (2007). How to apply TPRS for best results. Retrieved November 26, 2007, from http://www.tpr-world.com/tpr-storytelling.html
Richards, J. C., & Rodgers, T. (2001). Approaches and methods in language teaching. Cambridge, UK: University Press.
Rossiter, M. (2002). Narrative and stories in adult teaching and learning. (Report No. EDO-CE-02-241).Washington, DC: Education Resources Information Center.
David Alley & Denise Overfield. (2008).An Analysis of the Teaching Proficiency Through Reading and Storytelling (TPRS) Method. Languages for the Nation, Southern Conference on Language Teaching.
Dujmovic, Mauro. (2006). STORYTELLING AS A METHOD OF EFL TEACHING, Visoka učiteljska škola, Pula.
)