TY - JOUR ID - 62810 TI - ارتباط متقابل فرم و محتوا در سبک‌شناسی جدید و بلاغت سنتی قرآن: بررسی آسیب‌شناسانۀ چند جستارنمونه JO - پژوهشهای زبانشناختی در زبانهای خارجی JA - JFLR LA - fa SN - 2588-4123 AU - یزدانی قره‌آغاج, هوشنگ AU - رجایی, علی AD - دانشگاه اراک، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، گروه زبان انگلیسی Y1 - 2016 PY - 2016 VL - 6 IS - 1 SP - 55 EP - 92 KW - وحدت فرم و محتوا KW - فرم‌نگری KW - اِی. سی. بردلی KW - پیتر لامارک KW - نظریۀ نظم عبدالقاهر جرجانی KW - بلاغت قرآن DO - 10.22059/jflr.2016.62810 N2 - رابطۀ متقابل فرم و محتوا یکی از اصول اولیه هم در سبک‌شناسی مدرن غربی و هم در بلاغت سنتی اسلامی، به‌ویژه در نظریۀ نظم عبدالقاهر جرجانی، است. طبق این اصل، فرم و محتوای متن نه دو عنصر مجزا بلکه دو جنبه از پدیده‌ای واحدند، که همان «متن» باشد. صناعت‌ها و شگردهای زبانی-ادبی را نباید صرفاً به «آرایه»های متن فروکاست، زیرا آن‌ها بخش مهمی از فراگرد معناپردازی متن‌اند و، از آن‌جا که از منظر زبان‌شناسی هیچ دو فرمی هم‌معنا و هم‌تأثیر نیستند، کوچک‌ترین تغییر در فرم متن موجب تغییر در محتوای آن خواهد شد. در این جستار، ابتدا ایدۀ یگانگی فرم و محتوا از سه دیدگاه تحلیل و تشریح می‌شود: دیدگاه فلسفی، دیدگاه نقادانه و زبان‌شناسانه، و دیدگاه بلاغی. سپس، با تأکید بر ضرورت نگاه آسیب‌شناسانه به پژوهش‌های صورت‌گرفته در حوزۀ بلاغت و سبک‌شناسی قرآن، برای نمونه، سه مقالۀ علمی-پژوهشیِ مرتبط با ایدۀ وحدت فرم و محتوا در قرآن بررسی و ارزیابی می‌شوند تا مشخص شود چقدر با پژوهش اصولی و صحیح و مفید در این زمینه فاصله داریم. UR - https://jflr.ut.ac.ir/article_62810.html L1 - https://jflr.ut.ac.ir/article_62810_61e287121ade2976910e2d076b09eaff.pdf ER -