%0 Journal Article %T سبک‌شناسی صالح حسینی از رهگذر ترجمه‌گری اسامی خاص در پنج رمان ترجمه شده از منظر لپیهالم %J پژوهشهای زبانشناختی در زبانهای خارجی %I دانشگاه تهران %Z 2588-4123 %A حری, ابوالفضل %D 2022 %\ 08/23/2022 %V 12 %N 2 %P 1-18 %! سبک‌شناسی صالح حسینی از رهگذر ترجمه‌گری اسامی خاص در پنج رمان ترجمه شده از منظر لپیهالم %K ترجمۀ ادبی %K سبک‌شناسی %K اسامی خاص %K حفظ صورت %K جایگزینی %R 10.22059/jflr.2022.338523.931 %X بحث ترجمۀ اسامی خاص، یکی از مباحث چالش‌برانگیز مطالعات ترجمه و به طریق اولی، ترجمۀ ادبی محسوب می‌شود و از دو حیث اهمیت دارد. اول: اسامی خاص از جمله مقولات فرهنگ مادی و معنوی هر زبان و فرهنگ، و مرتبط با هویت و ایدئولوژی آن فرهنگ است. دوم: شگردهای مترجمان در ترجمۀ اسامی خاص ممکن است به نوعی از سبک و به طریق اولی، از حضور و صدای مترجمان هم خبر بدهد. ترجمه‌گری اسامی خاص را از رهگذر الگوها و رویکردهای گوناگون بررسی می‌کنند. این مقاله، سبک صالح حسینی را در مقام مترجم ادبی از منظر الگوی لپیهالم در پنج رمان از دو نویسنده بررسی می‌کند: حسینی از رهگذر شگردهای حفظ صورت و جایگزینی نام‌های خاص که از جمله مولفه‌های الگوی لپیهالم است، و به ترتیب با راهبردهای ترجمه غرابت‌زا و غرابت‌زدا متناظر است، از یک‌سو، سبک نویسندگان، و از دیگر سو، سبک و حضور خود را نشان داده است. این مقاله با تأسی به الگوی لپیهالم و با روش گردآوری گزیده‌ای از اسامی خاص در پیکره‌ای متشکل از پنج رمان از دو نویسنده یعنی مزرعۀ حیوانات و ۱۹۸۴ (اُرول)، و خشم و هیاهو، آبشالوم‌! آبشالوم! و برخیز ای موسی (فاکنر) نشان می‌دهد حسینی در ترجمه‌گری اسامی خاص این آثار کوشیده است میان حفظ سبک این نویسندگان و بروز سبک خود هماهنگی برقرار کند و نشان بدهد اگر در متن اصلی، «سبک، خود نویسنده است»، در ترجمه نیز سبک، خود مترجم است. %U https://jflr.ut.ac.ir/article_86738_36ce3bf556595c218715bc16f8dfbb1d.pdf